Een helse wandeltocht met een mooi doel
Door: Bea en Erwin
Blijf op de hoogte en volg Erwin en Bea
25 Februari 2007 | Brazilië, Florianópolis
Toen we nog thuis waren, had André ons al lekker gemaakt, er was een wandeltocht naar een strand wat alleen lopend of met de boot bereikbaar was.
De tocht zou gaan door het woud en uitkomen op één van de mooiste stranden hier.
Ik was helemaal enthousiast, had op you-tube al filmpjes gezien en het zou inderdaad de moeite waard zijn.
Nou had een gedeelte van de groep de tocht op maandag gemaakt, maar toen was het weer niet best, maar het was wel klimmen en klauteren zeiden ze.
Ik dacht nog ach, dat zal wel meevallen als het droog weer is en ik voelde me al een aantal dagen erg goed, dus het was het proberen waard, ik kon altijd nog met de boot terug.
Gepakt en gezakt met veel vocht werden we door José onze buschauffeur,( wat overigens een heerlijke braziliaanse man is en zijn uiterste best doet om het ons naar onze zin te maken, al onze namen te kennen en een klein beetje engels te leren) gebracht naar het dorp waar de tocht ging beginnen.
De bus geparkeerd en toen kon het volgende avontuur beginnen, het begon al met een pad naar boven met een stijgingspercentage van minstens 18%, toen het woud in.
Maar daar werd al gestopt we moesten eerst allemaal even deten(insmeren met muggenmelk).
We moesten een berg op over een pad waar je kon lopen en daarmee was over de breedte van het pad alles gezegd.
Over rotsblokken, boomwortels en door allerlei struikgewas hijgden we naar boven.
Telkens stoppend want dorst hadden we.
We werden gepasseerdop mensen op teenslippertjes en een surfboard in hun handen en wij maar zuchten en kreunen op onze wandelschoenen.
Na een behoorlijke klautertocht, was er boven een mooi uitzicht, van aan de ene kant waar we vandaan kwamen en ja aan de andere kant waar we naar toe moesten.
Dus na een korte pauze raapten we al onze moed weer bij elkaar, want het strand beneden zag er aanlokkelijk uit.
Als we dachten dat stijgen erg was, het dalen viel natuurlijk ook niet mee, inmiddels werd het al lekker warm dus beneden aangekomen, was het rennen naar het verkoelende zeewater, het siste nog net niet.
Ik had het al gauw bekeken, op mijn handdoekje gekropen en slapen, terwijl André en Erwin een gevecht met de golven aangingen.
Ze hadden het geweldig naar hun zin, voor diegene die André niet kennen, hij heeft een aandoening aan zijn benen, loopt altijd met elastieke kousen en mag tot zijn grote verdriet niet in chloorwater zwemmen.
Dus je kunt wel nagaan dat het hier voor hem een paradijs is.
Ze hielden het een uur vol, maar werden toen twee keer achter elkaar door de golven gegrepen, als ik ze mag geloven lagen ze in een dubbele axel in het water en werden alle ruggewervels op zijn plek gezet.
Ik was inmiddels weer wakker en er werd gelunched, maar het was zo heet op het strand, dat we probeerden ergens schaduw te zoeken en daarna via een ander pad terug te gaan.
De schaduw werd niet gevonden de lagune wel, maar jakkes wat was dat water warm.
Na wat gesteggel besloten we de terugtocht te beginnen, Kate en ik overwogen om met de boot terug te gaan, maar ja we hadden van de maandaggroep gehoord dat deze kant heel anders was met mooie cactussen en ander natuurlijk schoon, dus besloten we het erop te wagen.
De paniek sloeg bij mij het eerste stuk even toe, maar naar wat supporten van de anderen gingen we op stap, we hebben 2 uur gewandeld, in de hitte en door paadjes wat je naujwelijks paadjes kon noemen, maar het was het volop waard.
We kwamen uiteindelijk op een strandje aan, we hebben heerlijk wat gedronken, omdat we met 10 man waren kregen we een 2 liter fles cola en 1 liter fles bier, maar het leek wel te verdampen dus doe ons nog maar eens zo’n rondje en dan de rekening je blijft je hier verbazen we waren nog geen 80 euro cent de man kwijt.
Ondertussen had José de bus gehaald en na een korten stop bij de supermarkt gingen we huiswaarts.
Moe voldaan we hadden het voor geen goud willen missen werd er gedouched geslapen gegeten en vroeg het bed opgezocht.
De tocht zou gaan door het woud en uitkomen op één van de mooiste stranden hier.
Ik was helemaal enthousiast, had op you-tube al filmpjes gezien en het zou inderdaad de moeite waard zijn.
Nou had een gedeelte van de groep de tocht op maandag gemaakt, maar toen was het weer niet best, maar het was wel klimmen en klauteren zeiden ze.
Ik dacht nog ach, dat zal wel meevallen als het droog weer is en ik voelde me al een aantal dagen erg goed, dus het was het proberen waard, ik kon altijd nog met de boot terug.
Gepakt en gezakt met veel vocht werden we door José onze buschauffeur,( wat overigens een heerlijke braziliaanse man is en zijn uiterste best doet om het ons naar onze zin te maken, al onze namen te kennen en een klein beetje engels te leren) gebracht naar het dorp waar de tocht ging beginnen.
De bus geparkeerd en toen kon het volgende avontuur beginnen, het begon al met een pad naar boven met een stijgingspercentage van minstens 18%, toen het woud in.
Maar daar werd al gestopt we moesten eerst allemaal even deten(insmeren met muggenmelk).
We moesten een berg op over een pad waar je kon lopen en daarmee was over de breedte van het pad alles gezegd.
Over rotsblokken, boomwortels en door allerlei struikgewas hijgden we naar boven.
Telkens stoppend want dorst hadden we.
We werden gepasseerdop mensen op teenslippertjes en een surfboard in hun handen en wij maar zuchten en kreunen op onze wandelschoenen.
Na een behoorlijke klautertocht, was er boven een mooi uitzicht, van aan de ene kant waar we vandaan kwamen en ja aan de andere kant waar we naar toe moesten.
Dus na een korte pauze raapten we al onze moed weer bij elkaar, want het strand beneden zag er aanlokkelijk uit.
Als we dachten dat stijgen erg was, het dalen viel natuurlijk ook niet mee, inmiddels werd het al lekker warm dus beneden aangekomen, was het rennen naar het verkoelende zeewater, het siste nog net niet.
Ik had het al gauw bekeken, op mijn handdoekje gekropen en slapen, terwijl André en Erwin een gevecht met de golven aangingen.
Ze hadden het geweldig naar hun zin, voor diegene die André niet kennen, hij heeft een aandoening aan zijn benen, loopt altijd met elastieke kousen en mag tot zijn grote verdriet niet in chloorwater zwemmen.
Dus je kunt wel nagaan dat het hier voor hem een paradijs is.
Ze hielden het een uur vol, maar werden toen twee keer achter elkaar door de golven gegrepen, als ik ze mag geloven lagen ze in een dubbele axel in het water en werden alle ruggewervels op zijn plek gezet.
Ik was inmiddels weer wakker en er werd gelunched, maar het was zo heet op het strand, dat we probeerden ergens schaduw te zoeken en daarna via een ander pad terug te gaan.
De schaduw werd niet gevonden de lagune wel, maar jakkes wat was dat water warm.
Na wat gesteggel besloten we de terugtocht te beginnen, Kate en ik overwogen om met de boot terug te gaan, maar ja we hadden van de maandaggroep gehoord dat deze kant heel anders was met mooie cactussen en ander natuurlijk schoon, dus besloten we het erop te wagen.
De paniek sloeg bij mij het eerste stuk even toe, maar naar wat supporten van de anderen gingen we op stap, we hebben 2 uur gewandeld, in de hitte en door paadjes wat je naujwelijks paadjes kon noemen, maar het was het volop waard.
We kwamen uiteindelijk op een strandje aan, we hebben heerlijk wat gedronken, omdat we met 10 man waren kregen we een 2 liter fles cola en 1 liter fles bier, maar het leek wel te verdampen dus doe ons nog maar eens zo’n rondje en dan de rekening je blijft je hier verbazen we waren nog geen 80 euro cent de man kwijt.
Ondertussen had José de bus gehaald en na een korten stop bij de supermarkt gingen we huiswaarts.
Moe voldaan we hadden het voor geen goud willen missen werd er gedouched geslapen gegeten en vroeg het bed opgezocht.
-
25 Februari 2007 - 20:54
Tam:
Sjemeepie, wat goed dat jullie dat hebt volgehouden zeg! En met al die hitte. ik zie kate op de foto helemaal zweten.
En ik zie dat jullie ook al allenmaal een lekker kleurtje hebben gekregen. Papa steekt in ieder geval al lekker af. Jammer dat jullie niet zo lang online waren.
Love you en miss you xxx
Tammy -
25 Februari 2007 - 21:05
Xandra:
Hoi,
Jullie hebben echt vakantie nodig als jullie weer thuis zijn!!!
Ik word al moe van het lezen.... haha.
Nou, nog heel plezier en niet te bruin worden.
groetjes Xandra -
25 Februari 2007 - 21:53
Oma Fokje:
wat een kanjers zijn jullie,ik zie uit naar de natuurfoto,s of hadden jullie het te druk met stijgen en dalen haha.
groetjes en xx liefs Ma -
26 Februari 2007 - 08:48
Aad & Janneke:
Hallo bende van twee,
Nou zussie hartstikke gaaf dat je het volgehouden hebt. Kijk van de anderen natuurlijk ook wel, maar jij komt straks weer terug met een berenconditie!!
Erwin kan jij overdag niet een beetje onder een deken gaan liggen of zo, die kleur dat is toch niet normaal man, daar moet je mee naar de dokter. Alhoewel ik wel zo mijn twijfels heb over mijn zussie, die blijft maar de hele tijd uit beeld, die komt gewoon roetzwart terug.
Nou lieverds geniet er nog maar lekker van. Kus van je zus. -
26 Februari 2007 - 09:22
Nico En Marleen:
Fantastisch die belevenissen van jullie., eerst dat raft-avontuur en nu die helse wandeltocht. Uit alles maken we op dat jullie het hartstikke naar jullie zin hebben. Strand, zon, natuur, gezellige mensen, wat wil je nog meer. Kon het maar weken zo blijven he. We zijn blij voor je Bea dat het goed gaat met je. Houden zo. Enne het is beter dat je ruggewervels door de golven op hun plek worden gezet dan een bezoekje aan de therapeut hoor. Blijf doorgaan met genieten en kom alsjeblieft niet nog bruiner terug dan jullie nu al zijn. Het is toch geen gezicht dat jullie zo bij ons afsteken.
Groetjes
Nico en Marleen
-
26 Februari 2007 - 15:44
Ryms:
Erwin waren deze paden nog erger als in Italie?
In iedergeval zit er mooi uit.
Namens Michel nog bedankt voor de kaart. Tamarah heeft zich best vermaakt en kwam ook net op tijd (etenstijd).
Je kan wel zien dat jullie bruin zijn,dat past straks niet meer in de club jullie zijn dan negers vergeleken bij ons de bleekscheten.
Geniet er nog van het is zo weer bijna maandag de dag van thuiskomen.
Have fun RYMS
-
26 Februari 2007 - 18:43
Marja Vleugel:
goh bea dat je het hebt kunnen doen wat zalje moe geweest zijn
de plaatjes zijn prachtig ben helemaal jaloers de groetjes aan je mannetje -
28 Februari 2007 - 08:25
Nanda:
Erwin, ik wil je feliciteren. We hebben er nu 7 en er is er eentje op komst!!!! (Bea, het gaat over ons plantje hoor?)
Maandag was ie volledig ingestort! Maar ik heb het er weer bovenop geholpen en daar was ie me duidelijk dankbaar voor!
Ik denk dat ie je mist!
Veel plezier nog!
Nanda
Gr. Nanda
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
