hellfire pass en Erawan watervallen
Door: bea
Blijf op de hoogte en volg Erwin en Bea
20 Mei 2019 | Thailand, Kanchanaburi
Vandaag de keuze uit een luie dag of een hele dag excursie, wij kozen voor het laatste. Mochten wel uitslapen :-) 08.30 uur vertrekken en de wake-up calls zijn altijd 1,5 uur eerder. Ik heb genoten van de buiten douche, niet heel warm, maar wel een leuke ervaaring. We vertrokken naar een museum over de hell fire pass, dit heeft ook alles te maken , met die Birma-thai spoorlijn en alle gesneuvelden. Het was mooi aangelegd en je kreeg audio gids mee voor nog meer achtergrond informatie. Nadat iedereen de route had gelopen, deden we een heerlijk bakkie koffie en vervolgden onze weg, we kregen vroeg lunch, zodat we lange tijd bij de watervallen konden zijn. De lunch was bij het laatste station haha gelukkig niet ons eindstation. We gingen weer met de mini vans mee en die brachten ons naar de watervallen. Deze bestaan uit 7 plateaus, je kon bij elk plateau in het water. Ik dacht we lopen eerst naar het hoogste plateau en kijken hoeveel tijd we over hebben, om ergens te zwemmen. De eerste 4 plateaus was best loop baar, met hier en daar een trap, maar naar gelang je hoger kwam, waren er minder mensen en werden we steeds meer klimgeit. Uiteindelijk kwamen we boven en Erwin wilde wel het water in, mij trok het niet zo, auwww hoorde ik al gauw, de vissen hadden zijn voeten te pakken, haha het waren niet die kleintjes die je in zo'n spa hebt. Jan uit onze groep was met onze mee gegaan en die dacht dat Erwin een grapje maakte, ik kwam niet meer bij, die kreeg ik bijna niet op de foto, zoveel bokkesprongen maakte hij. De mannen waren er zo klaar mee en we gingen weer naar beneden. Er was een hond boven en die vond Erwin wel lief, die bleef maar bij hem lopen en wees de weg. Op een bepaald stuk was het flink klauteren, toen keken we naar rechts, hilarisch de hond keek ons aan, vanaf een trap, dat was misschien toch makkelijker geweest :-) We vervolgden onze weg,ik keek eens naar beneden en zei, mijn jurkje is wel wat vochtig van het zweet, Erwin zei nou de voorkant valt mee, maar je rug is vanaf je schouders tot je knieholtes kledder nat. Ach ja even door een sopje en alles is hier zo droog. Op plateau 2 aangekomen, kregen we ons statiegeld van onze flesjes terug. Want wat doen ze, als je plastic flesjes mee wil nemen naar boven, schrijf je dat in een logboeketaalt 20 baht per flesje, daar wordt een nummer opgeschreven en als je laat zien dat je ze weer mee terug hebt genomen, krijg je je geld terug. Zo voorkomt men een afval berg op de route naar boven en beneden. Jan's vrouw, Jeannette had op Erwin's tas gepast toen we weer bij haar waren, zijn we naar de parkeerplaats gelopen, waar een koffie tentje zat, hmmmmm heerlijk even bijtanken. Een klein half uurtje in de bus en op naar het echte zwembad, er zijn hier twee op het resort, waarvan 1 infinity bad, je weet wat je ziet, maar afkoelen dat zit er niet in, de temperatuur van het water is vergelijkbaar met een whirlpool. Na een haf uurtje ging het in de verte onweren en gingen we uit het water. maar het was warm zat dus we bleven nog wat kletsen aan de kant. In ene kwam er storm opzetten, dus wij gauw spullen gepakt en naar de kamer, de parasols vlogen om, over vielen dingen en klapperden deuren. In de kamer aangekomen, zonder kleerscheuren, geen elektra, maar overal is wel een zaklantaarn, hier ook. Ik weer lekker buiten douchen, Er win vond dat te koud, dus die wilde binnen douchen, maar helaas geen stroom, geen warm water. Dan maar eten, dat ging goed, er kwam wat noodverlichting en we bestelden. Corné had ons al eens verteld, dat je het beste ieder voor zich kon bestellen, dus niet als ik om een cola vraag, dat Erwin zegt doe mij ook maar, want dat begrijpen ze niet. We hadden honger en bestelden 3 gerechten, maar er stond bij 1 met saus, dus die vroeg ik apart. We kregen eerst allebei een hamburger en de andere gerechten kregen we apart haha, dus 4 gerechten, nou ja het ging op hoor. Inmiddels doet alles het weer en is het weer gewoon tropisch warm zonder wind. Inmiddels weten we ook wel waarom niet iedereen alles begrijpt, een groot stuk cultuur is, als je op school zit, vraag je niks, want de meester of juf vertelt en als jij dan als kind een vraag stelt, betekent dat er niet goed is uitgelegd en dat betekent gezichtsverlies voor de leerkracht en dat hoort niet. Een voorbeeld hiervan maakten we gisteren in de bus mee, Erwin vroeg aan Corné in welke stad zijn we, want dit is best een grote plek, hij wist het niet en vroeg het aan Johnny (onze Thaise gids) die wist het ook niet, maar die ging eerst de vraag een aantal keren herhalen en toen kregen we als antwoord we zijn op weg naar Kanchanaburi, hij ging niet zeggen dat hij het niet wist, want dat is gezichtsverlies en wij hebben niet verder gevraagd. Wij vinden Thaien zeer respectvol daar kunnen hele naties iets van leren. Nu gaan de luiken weer dicht, want morgen om 05.30 uur gaat de wekker weer.