De terugreis en weer thuis

Dag 21
Iedereen kent wel dit gevoel!
8 minuten voor vier, de ingebouwde wekker van Bea gaat af en ze zoekt mijn hand om te kijken of Erwin reageert en ook nauwelijks geslapen heeft. Erwin reageert met een kneepje en dat zorgt ervoor dat Bea met een gerust hart opstaat. We maken ons klaar voor vertrek en Bea maakt ook het ontbijt. We hebben 2 pakjes gekocht die in de microwave moeten, met 3 pannenkoeken en 2 worstjes. Jus erbij en we kunnen vertrekken met iets in onze magen. De meeste zullen het wel herkennen als je ergens definitief weggaat. Extra check of je alles wel bij je hebt, de kamer echt leeg is en dan op naar het verhuur bedrijf om de auto in te leveren. De route is gisteren uitgebreid uitgestippeld en met de nooit falende Bea/Bea, zijn we er binnen 10 minuten. De auto wordt vlot ingenomen en we hebben geen hoop dat met de opmerking dat de auto wel een service beurt kan gebruiken (en dan vooral de schokbrekers) iets gedaan gaat worden. De shuttle naar de luchthaven staat al klaar en we zitten vlug vol en vertrekken. De chauffeur vraagt aan iedereen welke gate we moeten zijn (ze hebben er 7) en de mensen worden gedropt op de juiste plek tot we met z'n drie overblijven en het meisje er bij Erwin achter komt dat wij bij nummer 7 moeten zijn. En dat is de laatste. Een beetje in paniek roept ze dat ze bij vier moet zijn en dat haar vliegtuig over een uur vertrekt. De chauffeur zegt geïrriteerd dat we die al voorbij zijn, hij door heeft gegeven dat hij de nieuwkomers op gaat halen en dat het jammer voor haar is maar als hij de tranen in haar ogen ziet dan smelt hij en besluit haar beneden in de vertrekhal van vier af te zetten, zodat ze alleen maar met de lift omhoog moet. De jonge dame is blij en na de kleine tip van Bea worden onze koffers keurig op de stoep gezet en kunnen we gaan inchecken. Wij hebben gedurende de vakantie wel gemerkt dat een kleine tip hier wonderen doen voor de service en altijd gewaardeerd wordt met een grote glimlach. Bij de incheckbalie zijn we vlug aan de buurt. En iedereen herkent het zenuwachtige gevoel wel dat je krijgt als de koffer op weegschaal gaat. Shit, de koffer van Bea is 2,7 kilo te zwaar. Er moet wat uit zegt de dame gedecideerd en de tas van Erwin zit ruim onder het gewicht, dat moet geen probleem geven zou je zeggen. Er worden wat broeken, schoenen en een vest uitgehaald en de koffer gaat een stuk gemakkelijker dicht. De tas is echter net met een tierap dicht gemaakt en de spullen gaan makkelijk in de handbagage. Dus we stappen op de controle af en het moet wel door onze routine komen want ook hier vliegen we doorheen. Wat te drinken en dan via het internet contact op nemen met het thuisfront. Wij kijken een beetje vreemd op als we merken dat hier geen free wifi is. Ook nu herkent de moderne mens het gevoel wel als je merkt dat je liveline met het thuisfront verbroken is. Bijna totale ontreddering. Effe diep zuchten en omschakelen en dan zijn we over het gevoel heen. De eerste vlucht vertrekt op tijd maar zit zo vol dat onze handbagage voorgoed het ruim in gaat tot aan Amsterdam. Je herkent misschien ook wel dit gevoel, dat je twijfelt of je deze spullen wel terug gaat zien. In Houston moeten we twee uur wachten maar wat eten en gezellig kletsen met wat Nederlanders doet de tijd voorbij vliegen. We hebben goede ietwat rumoerige terug vlucht gehad. We landen 08.07 uur bagage kwam vanaf  08.38 uur en we zaten 08.56 uur in trein. Oh shit had kaartje met korting gekocht, die is pas geldig na 9.00 uur. Nou ja we gokken het er maar op, de conducteur vond ons wel een beetje zielig, we zagen er vast moe uit, hij zei niets over het kaartje en op station muziekwijk, wenste hij ons welterusten . Daar stond Tamarah ons al op te wachten, dus al met al waren we super snel thuis. Tamarah moest gauw naar haar werk, maar die kwam na het werk gezellig bij kletsen. Erwin had zich een vakantiedag vergist en heeft geholpen met uitpakken, gedoucht en op de fiets met overhemd en stropdas richting werk.
Ik heb mij vermaakt met wassen, boodschappen en in de tuin kijken of de was droog wil worden :-). In huis stond een leuk welkom thuis kaartje en overal hangen briefjes van Amanda. Voor iedereen die onze avonturen heeft gelezen, bedankt voor de reacties en tot een volgend avontuur.