Op naar Banff

Dinsdag 15 mei
We hebben het advies opgevolgd en slapen een nachtje boven, handig zo’n grote camper met zijn twee , je hebt de keuze waar te slapen. Het ligt comfortabel, we worden bij half 7 echt wakker, dus hopperdepop in de benen,, zodat we 07.30 kunnen vertrekken, we hebben een lange rit voor de boeg en we willen ook veel stops maken en wandelingen maken. We willen ook weer tanken, oke next available tank station is over 150 kilometer, daar maar gelijk goed tanken 200 dollar lichter en we vervolgen onze weg. Erwin ziet teleurgesteld, dat de meeste trails, gesloten zijn. We hebben nog een toegangspas nodig voor de nationale Parken, dit kan in Yoho Park, we zijn weer wat dollars lichter , maar ook nuttige informatie rijker  Bijvoorbeeld wat doe ik tijdens een wandeling, praten, zingen, handen klappen, dit alles om de beren erop attent te maken, dat we in de buurt zijn. Je begrijpt natuurlijk wel, dat ik naar de eerst volgende wandeling uitkijk. Die komt al gauw we kunnen naar de Wapta falls lopen, een trail van 1,5 uur. Nou daar gaan we, er zijn nog meer mensen dus dat maakt het voor mij al makkelijker, al schijt ik soms 7 kleuren of geuren. Het is het meer dan waard, wat een mooie plaatjes. Mijn collega Mascha had mij verteld over beren spray, ik moest er om lachen, ik dacht nog het zijn toch geen muggen, maar in alle folders staat hier wel degelijk, dat je het mee moet nemen, nou zei Erwin met die 7 geuren van jou is dat echt niet nodig.
We komen weer bij de camper en rijden naar Emerald Lake, het moest een meer zijn met een bijzonder mooie blauw/groene kleur. Erwin parkeert de camper ik zorg voor de lunch en hij gaat alvast op verkenning uit. Omdat het brood niet zo heel lekker is, besluit ik het even te roosteren in de pan…. Bliep bliep bliep tjonge jonge het brandalarm in de camper gaat af, gelukkig heb ik bhv en s de camper zo ontruimd  deurtje open en het ding houdt weer op . Erwin komt beetje beteuterd vertellen, dat het meer bevroren is en je niets ziet van die mooie kleur We besluiten na het eten te gaan wandelen, je kunt om het meer heen in 2 uur tijd. Ik ben inmiddels wel beetje van de wilde dieren angst af en we gaan ervoor. Er zitten 2 jongens aan een picknick tafel, die vertellen dat we moeten oppassen voor lawines en bij de waterkant staan 2 canadese meisjes, waarvan er 1 probeert in het water te gaan staan, dat vind ik natuurlijk ook leuk, dus hup schoenen uit en gaan, het meisje vindt me een held, maar veel langer dan de foto maken blijf ik er ook niet in, brrrrr wat een kou. We maken nog foto’s van elkaar in het water en nemen afscheid, bijna Erwin trekt zijn kleren uit en gaat in zijn onderbroek in de sneeuw liggen, de meiden liggen helemaal in een deuk, de jongens zeggen die is gek en een oude man die voorbij komt zegt, je moet een Europeaan zijn . We zeggen iedereen gedag en gaan verder, we komen 2 meisjes tegen en vragen of zij zijn rondgelopen, jazeker is goed te doen, alleen aan de overkant behoorlijk wat sneeuw, ze kijken naar Erwins sandalen en zeggen, je krijgt vast natte voeten. We besluiten het erop te wagen het is werkelijk waar prachtig, aan de overkant is het ijs gesmolten en zien we de schitterende kleuren van het water. We zien 2 mensen en maken een praatje, de man zegt ik ken jullie ergens van, ja zeg ik wij waren vannacht jullie buren op de camping. Oh ja zegt hij, die mensen die probeerden in onze camper te komen ( we stonden bij de verkeerde met de sleutel te klooien) ja die. We kletsen wat en gaan weer verder. Dan begint toch wel het echt avontuur, we ploegen door de sneeuw, meestal is er wel een soort van verhard sneeuwpaadje, maar door de dooi glij je regelmatig weg. We maken grappen, gaan in een gat van voorganger staan en maken foto….. ehhhh dan lig ik in ene op mijn kont, de sneeuw om mij heen is zacht en Erwin moet eraan te pas komen, om me op te hijsen. We gaan weer verder, plof hoor ik achter me en Erwin zit op zijn knieën, even lachen ik snel een foto maken en opkrabbelen en weer verder. We lopen over stukken sneeuw, waaronder water loopt en de diepten zijn zo maar 50 a 60 cm. Ach gewoon doorgaan, de beren zijn vergeten en af en toe moeten we echt even stil staan om naar meer te kijken ipv alleen maar te proberen te blijven staan, het is een echte obstakel wandeling.
Plotseling zakt mijn voet weg, pffff dat is een diep, maar wat rotter is, ik krijg mijn voet er niet uit. Potverdorie dit is even schrikken, we kijken even wat het beste is, maar Erwin begint al sneeuw weg te graven, dat helpt en ik ben zo weer los. We gaan nog verder en op het eind dubben we even over de splitsing, we kiezen voor het pad wat er het beste uitziet en 10 minuten later staan we op de parkeerplaats. Even wat drinken, eten en plassen en op voor de laatste 100 kilometer vandaag.
We hebben er inmiddels al 1000 op zitten. Als we door de bergen rijden hebben we geen radio bereik, dus ik heb gisteren gauw wat playlist van spotify gedownload, zodat we muziek onderweg hebben. De autorit van vandaag was geweldig, na elke bocht, was het uitzicht weer anders, toen ik tiener was vond ik een berg een berg, maar nu kan ik de schoonheid en de afwisseling waarderen. De toppen liggen vol met sneeuw, soms lijkt het op een taart met poedersuiker en de volgende berg lijkt op een grote neus. Als we in Banff aankomen zoeken we de camping op, we checken in en krijgen een hele riedel over beren op de campground, om het kort te houden, laat geen eten of iets dergelijks buiten, ook al is het maar voor 5 of 10 minuten. Okee, morgenochtend als we gaan douchen eerst maar even goed kijken voor ik mijn camperdeurtje open doe. Dit was het voor vandaag, een heel verhaal, maar het was ook een lange dag.