Dead Valley is niet doods

Dag vijf
De dag begon met inpakken en weg wezen. Maar eerst nog een stevig Amerikaans ontbijt met scrambled eggs, bacon/ham, baked patatjes and pancakes. Vertrekken kon niet gelijk want er was een loop georganiseerd voor borstkanker en alles was afgezet. We lopen gezellig rond en Bea krijgt een tasje in haar hand gedrukt. Als ze erin kijkt ziet ze een leuke sjaal met de tekst "warriors in pink". En ze legt uit dat ze in Holland met een team loopt en vraagt of ze er zeven mag hebben. De vrouw twijfelt niet 1 moment en geeft Bea wat ze vraagt. Brutaler dan een woonwagen bewoonster zou mijn vader hebben gezegd. Maar wie niet vraagt die krijgt niets, zegt Bea altijd. De prijzen van de loop worden uitgereikt en ze valt weer in de prijzen. De chippendeals staan de dames te feliciteren en Bea gedraagt zich als een Japanse en ze staan op de foto. Niet gelopen en toch veel gekregen. Ik sleep haar naar de auto en we vertrekken uit Las Vegas op weg naar....... We weten het eigenlijk nog niet dus zoeken de route 95 naar het noorden. We rijden richting Beatty en Erwin krijgt een brainwave en slaat af. Dead Valley in. En dat is een geweldige keuze. Een aaneen schakeling van verschillende kleuren en landschappen. Bij de eerste uitkijkpost waar we uitstappen om foto's te maken komen wij in gesprek met een jong Nederlands stel uit Geldrop die voor vier weken onderweg is om een rondrit in het midden van Amerika te maken en die gisteren geland zijn in las Vegas. Geweldig die gesprekken en na 30 minuten en een paar leuke foto's en tips gaan we verder de Dead Valley in. Het zijn super goede wegen en het uitzicht is werkelijk geweldig. Om vier uur zijn we er doorheen en zien een Mac in Lone Pine. We gaan daar een ijsje eten en internetten om een slaapplaats te boeken voor de komende twee nachten en komen uit in BISHOP. 50 kilometer verderop vinden wij het hotel en we moeten lachen. Je kunt niet altijd mazzel hebben maar dit overleven we wel. Bea vraagt waar het ontbijt is en we schieten in de lach als de man naar een minuscule tafeltje wijst waar twee bananen en een kop koffie op kan staan. Dat wordt dadelijk kijken waar we morgenochtend echt iets kunnen eten. De spullen worden in de kamer gezet en na het internet geprobeerd te hebben, gaan we kijken of er in dit stadje warm gegeten kan worden. We komen van alles tegen, een sportcomplex met een zwembad en een baseball wedstrijd. Deze begint net en Bea concludeert al heel snel dat dit een spel voor luie Amerikanen is. Ze hebben wel lol en daar gaat het om in het sporten. Wij eindigen in een restaurant met een New Yorkse steak voor onze neus en een mooie plek om de andere bezoekers te observeren. 4 mannen zitten in hun eigen taal grapjes over de rest te maken. Alsof niemand in de wereld Duits verstaat, rare snuiters. Naast ons zit een Amerikaanse stel en de man eet een mooi stuk vlees. Bij de laatste twee happen roept hij de ober en klaagt dat er te veel vet aan zit. Hij wil een gratis ander gerecht of een discount. Wij kijken verbaast als het een gratis ander gerecht wordt en ik denk weer aan de woorden van mijn vader " brutaler dan een woonwagen bewoner".  Morgen gaan we wat leuks in de buurt doen met weinig kilometers.